İzmir’de 1992 yılında tek ayağı olmadan dünyaya gelen Şeyhmus Erdinç, kanser olduğunda bile futbol oynamayı bırakmayan babasını 6 yaşındayken kaybetti.
Erdinç, babasıyla tıpkı bahtı yaşamasından kaygı duyan annesinin engellemeleri ve fiziki pürüzüne karşın tutkusu olan futbolu asla bırakmadı.
AMPUTE FUTBOLLA TANIŞTI, HAYALLERİNE KAVUŞTU
Meskende buruşturduğu kağıtlardan toplar yapan ve annesini ikna ederek idmanlara katılan Erdinç, lisenin akabinde devam ettiği Gazi Üniversitesi Vücut Eğitimi Spor Yüksekokulunu da muvaffakiyetle bitirdi.
Ampute futbolla 2009 yılında tanışan Erdinç, bu süreçte herkesten daha fazla çalışıp, beslenmesine ve sıhhatine azami dikkat ederek hayallerine kavuştu.
ULUSAL KADRO’NUN “6 NUMARASI” OLDU
Ampute Futbol Ulusal Ekibi’ne seçilen Erdinç, 10 yıldır “6” numaralı formasıyla Ulusal Kadro’da orta saha oyuncusu olarak muvaffakiyetten muvaffakiyete koştu, ekibinin şampiyonluklarını kutladı. Erdinç, 3 yıl evvel Engelli Kamu İşçi Seçme İmtihanı (EKPSS) kararıyla Ulusal Eğitim Bakanlığına öğretmen olarak atandı.
Muvaffakiyetin azim ve çalışmakla kazanılacağını yaşantısıyla öğrencilerine kanıtlayan, başarılı ampute ulusal futbolcu Erdinç, 24 Kasım Öğretmenler Günü ötürüsıyla AA muhabirinin sorularını yanıtladı.
“ÖĞRETMENLİK, DEĞERLİ BİR SORUMLULUK GETİRDİ”
“Aslında her şey zordu” diyerek kelamlarına başlayan Şeyhmus Erdinç, Ulusal Kadro atleti olmasının yanında hayali olan öğretmenlik mesleğini de yürütmekten duyduğu memnuniyeti lisana getirdi.
Atandığı günden itibaren yeşil alanlarda bile öğrencilerine örnek olmak için uğraş gösterdiğini anlatan Şeyhmus Erdinç, “Önceleri daha hırçın bir atlettim. Öğretmen olarak atandıktan daha sonra onlarca öğrencimin beni izlediği ve beni örnek aldığı şuuruyla hareket ediyorum. Bu, bana değerli bir sorumluluk getirdi.” diye konuştu.
“VELİLER ENDEŞELENMESİN, ÇOCUK DÜŞECEKSE DÜŞSÜN”
Atlet olarak lakin disiplinli bir çalışmayla muvaffakiyete kavuşulabileceğini kendi yaşantısıyla kanıtladığını ve bu azmi, öğrencilerine de aşılamak için çalıştığını aktaran Şeyhmus öğretmen, şu biçimde devam etti:
“Haftanın 4 günü idman, 1 günü ise maç yapıyoruz. Haftanın 4 günü de okulda derse giriyorum. Genç jenerasyonlara sporu sevdirmekten, bir öğrencinin ömrüne dokunmaktan büyük memnunluk duyuyorum. Bir öğrencim bana ‘Hocam beni kimse sizin kadar zorlamadığından potansiyelimi bilmiyordum’ dedi. Çocukların hudutlarını zorlamamız lazım. Bu noktada bilhassa velilere büyük iş düşüyor. Veliler, spor yapacak çocukları için fazla kaygı duyuyorlar. Çocukları düşecekse düşsün, kalkmayı öğrensin, kendi başına başarabilmenin tadına varabilsin. Lakin bu türlü başarıyı bakılırsabilecekler. Ben derslerimde öğrencilerimin yanılgı yapmasını istiyorum, kâfi ki yanılgı yapsın ve düzeltmeyi de öğrensin diye. Bir biçimde çocuklarımıza balık vermek değil, balık tutmayı öğretmek gerekiyor.”
“ENGELİM MAHZUR OLMADI”
Şeyhmus Erdinç, “Engeliniz size hayatta hangi pürüzleri çıkardı” sorusunu yanıtlarken, “bu biçimde bir manim olmadı. Hatta bana protez yapan firma artık benden bıkmıştı. Zira protezi yaptıktan kısa müddet daha sonra daima koştuğum için kırıp geri gdolayıyordum. En sonunda ‘Bu protez koşmak için değil’ dediler. Dedim ki; ben bu protezle koşacağım. Şu an 60 kilodayım ve bana 120 kiloyu taşıyabilen bir protez ayağı taktılar ki artık kırmayayım diye. Çocukluğumda bakışlardan rahatsızlık duyduğum oluyordu. Lakin bilhassa ampute futbolla tanıştıktan daha sonra bir ayağın olmamasının hiç bir mana söz etmediğini, muvaffakiyetin azimle geleceğini gördüm.” tabirlerini kullandı.
“ÇOCUKLAR, HAREKETSİZ ÖMÜR SÜRÜYOR”
Öğrencilerime başarılı ve ahlaklı olmayı aşılamaya çalıştığını belirten Şehmus Erdinç, “Profesyonel olmasa bile spor yapmanın kıymetini öğrencilerime anlatıyorum. Günümüzde obezite epeyce yaygınlaştı, çocuklar sıhhatsiz besleniyor ve hareketsiz bir hayat sürüyorlar. Bizler jenerasyon olarak sokakta atlayıp zıplayarak büyüdük, bu esnada aslında farkında olmadan motor hünerlerimizi geliştirmişiz. Öğrencilerin, hareketsiz hayattan kaynaklı sonlarını kaldırmaya çalışıyorum.” diye konuştu.
ÖĞRENCİLERİ, ŞEYHMUS ÖĞRETMENDEN ŞAD
Şeyhmus Erdinç’in öğrencilerinden Furkan Güngör, öğretmeni yardımıyla spor yapmaktan keyif aldığını vurguladı.
Öğrencilerden Aysema İnal da Şeyhmus öğretmenin dersleri yardımıyla spor kollarına ilgisinin arttığını belirtti. Begüm Yıldırım ise en sevdiği dersin öğretmeni yardımıyla vücut eğitimi olduğunu kaydetti.
Erdinç, babasıyla tıpkı bahtı yaşamasından kaygı duyan annesinin engellemeleri ve fiziki pürüzüne karşın tutkusu olan futbolu asla bırakmadı.
AMPUTE FUTBOLLA TANIŞTI, HAYALLERİNE KAVUŞTU
Meskende buruşturduğu kağıtlardan toplar yapan ve annesini ikna ederek idmanlara katılan Erdinç, lisenin akabinde devam ettiği Gazi Üniversitesi Vücut Eğitimi Spor Yüksekokulunu da muvaffakiyetle bitirdi.
Ampute futbolla 2009 yılında tanışan Erdinç, bu süreçte herkesten daha fazla çalışıp, beslenmesine ve sıhhatine azami dikkat ederek hayallerine kavuştu.
ULUSAL KADRO’NUN “6 NUMARASI” OLDU
Ampute Futbol Ulusal Ekibi’ne seçilen Erdinç, 10 yıldır “6” numaralı formasıyla Ulusal Kadro’da orta saha oyuncusu olarak muvaffakiyetten muvaffakiyete koştu, ekibinin şampiyonluklarını kutladı. Erdinç, 3 yıl evvel Engelli Kamu İşçi Seçme İmtihanı (EKPSS) kararıyla Ulusal Eğitim Bakanlığına öğretmen olarak atandı.
Muvaffakiyetin azim ve çalışmakla kazanılacağını yaşantısıyla öğrencilerine kanıtlayan, başarılı ampute ulusal futbolcu Erdinç, 24 Kasım Öğretmenler Günü ötürüsıyla AA muhabirinin sorularını yanıtladı.
“ÖĞRETMENLİK, DEĞERLİ BİR SORUMLULUK GETİRDİ”
“Aslında her şey zordu” diyerek kelamlarına başlayan Şeyhmus Erdinç, Ulusal Kadro atleti olmasının yanında hayali olan öğretmenlik mesleğini de yürütmekten duyduğu memnuniyeti lisana getirdi.
Atandığı günden itibaren yeşil alanlarda bile öğrencilerine örnek olmak için uğraş gösterdiğini anlatan Şeyhmus Erdinç, “Önceleri daha hırçın bir atlettim. Öğretmen olarak atandıktan daha sonra onlarca öğrencimin beni izlediği ve beni örnek aldığı şuuruyla hareket ediyorum. Bu, bana değerli bir sorumluluk getirdi.” diye konuştu.
“VELİLER ENDEŞELENMESİN, ÇOCUK DÜŞECEKSE DÜŞSÜN”
Atlet olarak lakin disiplinli bir çalışmayla muvaffakiyete kavuşulabileceğini kendi yaşantısıyla kanıtladığını ve bu azmi, öğrencilerine de aşılamak için çalıştığını aktaran Şeyhmus öğretmen, şu biçimde devam etti:
“Haftanın 4 günü idman, 1 günü ise maç yapıyoruz. Haftanın 4 günü de okulda derse giriyorum. Genç jenerasyonlara sporu sevdirmekten, bir öğrencinin ömrüne dokunmaktan büyük memnunluk duyuyorum. Bir öğrencim bana ‘Hocam beni kimse sizin kadar zorlamadığından potansiyelimi bilmiyordum’ dedi. Çocukların hudutlarını zorlamamız lazım. Bu noktada bilhassa velilere büyük iş düşüyor. Veliler, spor yapacak çocukları için fazla kaygı duyuyorlar. Çocukları düşecekse düşsün, kalkmayı öğrensin, kendi başına başarabilmenin tadına varabilsin. Lakin bu türlü başarıyı bakılırsabilecekler. Ben derslerimde öğrencilerimin yanılgı yapmasını istiyorum, kâfi ki yanılgı yapsın ve düzeltmeyi de öğrensin diye. Bir biçimde çocuklarımıza balık vermek değil, balık tutmayı öğretmek gerekiyor.”
“ENGELİM MAHZUR OLMADI”
Şeyhmus Erdinç, “Engeliniz size hayatta hangi pürüzleri çıkardı” sorusunu yanıtlarken, “bu biçimde bir manim olmadı. Hatta bana protez yapan firma artık benden bıkmıştı. Zira protezi yaptıktan kısa müddet daha sonra daima koştuğum için kırıp geri gdolayıyordum. En sonunda ‘Bu protez koşmak için değil’ dediler. Dedim ki; ben bu protezle koşacağım. Şu an 60 kilodayım ve bana 120 kiloyu taşıyabilen bir protez ayağı taktılar ki artık kırmayayım diye. Çocukluğumda bakışlardan rahatsızlık duyduğum oluyordu. Lakin bilhassa ampute futbolla tanıştıktan daha sonra bir ayağın olmamasının hiç bir mana söz etmediğini, muvaffakiyetin azimle geleceğini gördüm.” tabirlerini kullandı.
“ÇOCUKLAR, HAREKETSİZ ÖMÜR SÜRÜYOR”
Öğrencilerime başarılı ve ahlaklı olmayı aşılamaya çalıştığını belirten Şehmus Erdinç, “Profesyonel olmasa bile spor yapmanın kıymetini öğrencilerime anlatıyorum. Günümüzde obezite epeyce yaygınlaştı, çocuklar sıhhatsiz besleniyor ve hareketsiz bir hayat sürüyorlar. Bizler jenerasyon olarak sokakta atlayıp zıplayarak büyüdük, bu esnada aslında farkında olmadan motor hünerlerimizi geliştirmişiz. Öğrencilerin, hareketsiz hayattan kaynaklı sonlarını kaldırmaya çalışıyorum.” diye konuştu.
ÖĞRENCİLERİ, ŞEYHMUS ÖĞRETMENDEN ŞAD
Şeyhmus Erdinç’in öğrencilerinden Furkan Güngör, öğretmeni yardımıyla spor yapmaktan keyif aldığını vurguladı.
Öğrencilerden Aysema İnal da Şeyhmus öğretmenin dersleri yardımıyla spor kollarına ilgisinin arttığını belirtti. Begüm Yıldırım ise en sevdiği dersin öğretmeni yardımıyla vücut eğitimi olduğunu kaydetti.