Çocukların birden fazla 2–5 yaş içinde hem gece birebir vakitte gündüz idrarlarını tutabilmektedir. Enürezis uykuda ise daha suçsuz bir sıkıntıdır.
Birden fazla vakit mesane gelişmenindeki ve sinirsel olgunlaşmasındaki gecikmenin kararıdur, bu niçinle de yaşla sıklığı azalır. Üç yaşındaki çocukların %40’ı altını ıslattığı biçimde bu oran 5 yaşında %20’ye, 6 yaşında %10’a düşmektedir.
Erkek çocuklar kızlara göre daha sık altını ıslatma sorunu yaşamaktadır.
İdrar kaçırmanın iki tipi vardır. Doğumundan itibaren hiç kuru kalmamışsa primer (birincil) tip, en az 6 ay kuru kaldıktan daha sonra altını ıslatmaya bir daha başlamışsa sekonder (ikincil) tipderi kelam edilir. Gece uykuda idrar kaçırma, niçinlerine göre fizyolojik ve organik olmak üzere iki kümeye ayrılarak incelenmektedir. Gece altını ıslatan çocukların büyük bir kümesi (%90-95’i) fizyolojik altını ıslatma kümesinde toplanmaktadır. Bu çocukların gece uykuda idrar torbası doluluğunu hissetmelerinin yetersiz, idrar torbası kapasitelerinin küçük ve uyku derinliklerinin fazla olduğu bildirilmektedir.
Uykuda idrar kaçırma büyük oranda genetik yatkınlığa dayanmaktadır. Çoklukla aile hikayesi vardır. (Yani 1. derece akrabalarında da tıpkı sorun yaşanmıştır.)
Bu kümedeki çocukların fizyolojik bir gelişme gecikmesi yaşadığı (bir tıp diş çıkarmanın gecikmesi gibi) ve ailenin temel nazaranvinin çocuğun benlik hürmetini zedelemeden bu sorunu atlatmasını sağlamak olduğu unutulmamalıdır. Bu niçinle altını ıslatan çocukların en geç 6 yaşında bahisle ilgilenen bir çocuk doktoru tarafınca kıymetlendirilmesi gerekir.
Elde edilen bilgiler ve genel muayene neticelerina nazaran idrar incelemesinden, mesane sinemalarına uzanan bir dizi tetkik yapılmalıdır. Altını ıslatan çocukların %97’sinde fizikî bir niye yoktur. Bu niçinle detaylı bir hikaye birden fazla vakit fizyolojik altını ıslatmanın olup olmadığı konusunda bilgi verir.
Uykuda idrar kaçıran çocuklara genel olarak 6 yaşından itibaren tedavi için teşebbüslerde bulunulması önerilmektedir.
Bu teşebbüslerin başında çocuğun kendisinin ya da ailesinin gece uyanmasına dönük programlar gelmektedir. Ailenin çocuğu gece uyandırıp tuvalete gitmesini sağlaması ya da özel üretilmiş alarm aygıtları (idrar kaçırmaya başlar başlamaz birinci ıslanma ile alarmın çaldığı ve bu biçimdece çocuğun uyanıp, mesanesini denetim etmesi konusunda uyarıcı olan araçlar) kullanılarak tedavi planlanır. Bu tedavi ile çocuklarda %70–84 oranında güzelleşme sağlanmaktadır.
Ayrıyeten tedavide çeşitli ilaçlar kullanılmaktadır. Bu ilaçlar idrar torbasının denetimini sağlayan ya da antidiüretik hormon (idrar üretimini azaltan hormon) içeren ilaçlardır.
Çocuğun akşam aldığı sıvı ölçüsünün kısıtlanması ve yatmadan evvel idrar yaptırılması da tedaviye yardımcı olur.
Sorunu olan çocuğa bu sorunun anlayacağı bir lisanda anlatılması değerlidir. Çok baskıcı bir tavır kadar epeyce umursamaz bir tavır da ziyanlı olacaktır.
Alt ıslatma çocukluk çağında sık görülen bir sıkıntıdır ve ne yazık ki ailelerin yanlış tavırları tedaviyi daha da zorlaştırmaktadır.
Birden fazla vakit mesane gelişmenindeki ve sinirsel olgunlaşmasındaki gecikmenin kararıdur, bu niçinle de yaşla sıklığı azalır. Üç yaşındaki çocukların %40’ı altını ıslattığı biçimde bu oran 5 yaşında %20’ye, 6 yaşında %10’a düşmektedir.
Erkek çocuklar kızlara göre daha sık altını ıslatma sorunu yaşamaktadır.
İdrar kaçırmanın iki tipi vardır. Doğumundan itibaren hiç kuru kalmamışsa primer (birincil) tip, en az 6 ay kuru kaldıktan daha sonra altını ıslatmaya bir daha başlamışsa sekonder (ikincil) tipderi kelam edilir. Gece uykuda idrar kaçırma, niçinlerine göre fizyolojik ve organik olmak üzere iki kümeye ayrılarak incelenmektedir. Gece altını ıslatan çocukların büyük bir kümesi (%90-95’i) fizyolojik altını ıslatma kümesinde toplanmaktadır. Bu çocukların gece uykuda idrar torbası doluluğunu hissetmelerinin yetersiz, idrar torbası kapasitelerinin küçük ve uyku derinliklerinin fazla olduğu bildirilmektedir.
Uykuda idrar kaçırma büyük oranda genetik yatkınlığa dayanmaktadır. Çoklukla aile hikayesi vardır. (Yani 1. derece akrabalarında da tıpkı sorun yaşanmıştır.)
Bu kümedeki çocukların fizyolojik bir gelişme gecikmesi yaşadığı (bir tıp diş çıkarmanın gecikmesi gibi) ve ailenin temel nazaranvinin çocuğun benlik hürmetini zedelemeden bu sorunu atlatmasını sağlamak olduğu unutulmamalıdır. Bu niçinle altını ıslatan çocukların en geç 6 yaşında bahisle ilgilenen bir çocuk doktoru tarafınca kıymetlendirilmesi gerekir.
Elde edilen bilgiler ve genel muayene neticelerina nazaran idrar incelemesinden, mesane sinemalarına uzanan bir dizi tetkik yapılmalıdır. Altını ıslatan çocukların %97’sinde fizikî bir niye yoktur. Bu niçinle detaylı bir hikaye birden fazla vakit fizyolojik altını ıslatmanın olup olmadığı konusunda bilgi verir.
Uykuda idrar kaçıran çocuklara genel olarak 6 yaşından itibaren tedavi için teşebbüslerde bulunulması önerilmektedir.
Bu teşebbüslerin başında çocuğun kendisinin ya da ailesinin gece uyanmasına dönük programlar gelmektedir. Ailenin çocuğu gece uyandırıp tuvalete gitmesini sağlaması ya da özel üretilmiş alarm aygıtları (idrar kaçırmaya başlar başlamaz birinci ıslanma ile alarmın çaldığı ve bu biçimdece çocuğun uyanıp, mesanesini denetim etmesi konusunda uyarıcı olan araçlar) kullanılarak tedavi planlanır. Bu tedavi ile çocuklarda %70–84 oranında güzelleşme sağlanmaktadır.
Ayrıyeten tedavide çeşitli ilaçlar kullanılmaktadır. Bu ilaçlar idrar torbasının denetimini sağlayan ya da antidiüretik hormon (idrar üretimini azaltan hormon) içeren ilaçlardır.
Çocuğun akşam aldığı sıvı ölçüsünün kısıtlanması ve yatmadan evvel idrar yaptırılması da tedaviye yardımcı olur.
Sorunu olan çocuğa bu sorunun anlayacağı bir lisanda anlatılması değerlidir. Çok baskıcı bir tavır kadar epeyce umursamaz bir tavır da ziyanlı olacaktır.
Alt ıslatma çocukluk çağında sık görülen bir sıkıntıdır ve ne yazık ki ailelerin yanlış tavırları tedaviyi daha da zorlaştırmaktadır.