Osteoartrit; gerilimden kusurlu beslenmeye, hormonal bozukluktan hareketsizliğe bir fazlaca niçine bağlı olarak gelişebiliyor. Görülme sıklığına bakıldığında yaş ortalamasının biraz yüksek olduğu bu hastalık, ergenlerde de yaygınlaşmaya başladı. Bilhassa pandemi periyodu de bu süreci tetikleyen faktörler içinde. Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Uzmanı ve İşlevsel Tıp Uygulayıcısı Uzm. Dr. Atiye Ayral, eklemlerde gelişen işlevsel ve yapısal bir bozukluk olan kireçlenmenin sakatlığın kıymetli sebeplerinden biri olduğunu söz etti.
KİREÇLENME RİSKİNİ ARTIRAN FAKTÖRLER
Görülme sıklığının yaşla birlikte arttığını, kıkırdak harabiyeti ile başlayan sürecin eklemin yıpranması ile sonuçlandığını kaydeden Uzm. Dr. Ayral, kireçlenmenin niçinlerini şu biçimde sıraladı:
– Vücudun maruz kaldığı gerilimler (aşırı kilo, uygunsuz yinelayan hareketler, faydalanmalar),
– Vücudun toksin yükü-asit yükü (İşlenmiş besinler ve gluten tüketimi, ağır metaller, sigara),
– Hormonal bozukluk (azalan östrojen hormonu, troid hormon bozuklukları),
– Barsak flora bozuklukları (geçirgen barsak),
– Otoimmün hastalıklar (romatoid artrit, haşimato hastalığı, sedef hastalığı vb.
BESLENMENİZE İTİNA GÖSTERİN
Öte yandan Uzm. Dr. Atiye Ayral, hastalıklara evvela teşhis koymayı değil, hastalıkların altta yatan niçinlerini bulmayı hedefleyen işlevsel tıp yaklaşımının son senelerda kireçlenme tedavisinde de değerli yer bulduğunu söylemiş oldu. Uzm. Dr. Ayral kireçlenmeye karşı şu tekliflerde bulundu: “Mekanik yükün azaltılması, ekleme binen yükün azalması yanında, inflamasyonun (herkeste meydana gelen ve bağışıklık sisteminin bedeni çeşitli hastalık yahut faydalanmalara karşı korumak hedefiyle oluşturduğu bir tepki) da azalmasına yol açar. Bilindiği üzere yağ dokusu toksinlerin toplandığı bir çöplük üzeredir. Uygun antrenmanların yapılması, etraf kasları güçlendirerek ve eklemlerin esnekliğini sağlayarak eklem yıpranmasını azaltır. Lenf sirkülasyonunun bozulması toksinlerin eklem etrafında birikmesine ve kıkırdak dokunun beslenmesinin bozulmasına yol açar. Bu yüzden diyette tuzun kısıtlanması, lenf sirkülasyonunu arttıran idmanların ve masajların yapılması yanında, toksik yükü artıran besinlerin tüketiminin azaltılması kıymetlidir. Temel sebebin artan inflamasyon olduğunu düşünürsek, antiinflamatuar besinlerin tüketilmesi değer kazanmaktadır. Kâfi Omega-3 alımı, zerdeçal ve zencefil ile yemeklerin zenginleştirilmesi, quersetin ve flavinoidllerden güçlü meyve ve sebzelerin tüketilmesi gereklidir. Bedende inflamasyonu tetikleyen glüten ve süt eserleri başta olmak üzere, rafine şeker ve yapay tatlandırıcılar, işlenmiş etler, trans yağlar ve omega-6 içeren bitkisel yağlar tüketilmemelidir. Kâfi dozlarda vitamin D ve K2 desteği alınması kalsiyumun barsaklardan emilmesi ve kemikte oturması için kaidedir. Tip 2 kollajenden varlıklı besinler (kemik suyu, balık, tavuk, yumurta) tüketilmelidir. Ayrıyeten vitamin C eksikliğinde kollajenler içindeki çapraz bağlar oluşamaz, sentez baskılanır, sağlamlığı azalır.”
KİREÇLENME RİSKİNİ ARTIRAN FAKTÖRLER
Görülme sıklığının yaşla birlikte arttığını, kıkırdak harabiyeti ile başlayan sürecin eklemin yıpranması ile sonuçlandığını kaydeden Uzm. Dr. Ayral, kireçlenmenin niçinlerini şu biçimde sıraladı:
– Vücudun maruz kaldığı gerilimler (aşırı kilo, uygunsuz yinelayan hareketler, faydalanmalar),
– Vücudun toksin yükü-asit yükü (İşlenmiş besinler ve gluten tüketimi, ağır metaller, sigara),
– Hormonal bozukluk (azalan östrojen hormonu, troid hormon bozuklukları),
– Barsak flora bozuklukları (geçirgen barsak),
– Otoimmün hastalıklar (romatoid artrit, haşimato hastalığı, sedef hastalığı vb.
BESLENMENİZE İTİNA GÖSTERİN
Öte yandan Uzm. Dr. Atiye Ayral, hastalıklara evvela teşhis koymayı değil, hastalıkların altta yatan niçinlerini bulmayı hedefleyen işlevsel tıp yaklaşımının son senelerda kireçlenme tedavisinde de değerli yer bulduğunu söylemiş oldu. Uzm. Dr. Ayral kireçlenmeye karşı şu tekliflerde bulundu: “Mekanik yükün azaltılması, ekleme binen yükün azalması yanında, inflamasyonun (herkeste meydana gelen ve bağışıklık sisteminin bedeni çeşitli hastalık yahut faydalanmalara karşı korumak hedefiyle oluşturduğu bir tepki) da azalmasına yol açar. Bilindiği üzere yağ dokusu toksinlerin toplandığı bir çöplük üzeredir. Uygun antrenmanların yapılması, etraf kasları güçlendirerek ve eklemlerin esnekliğini sağlayarak eklem yıpranmasını azaltır. Lenf sirkülasyonunun bozulması toksinlerin eklem etrafında birikmesine ve kıkırdak dokunun beslenmesinin bozulmasına yol açar. Bu yüzden diyette tuzun kısıtlanması, lenf sirkülasyonunu arttıran idmanların ve masajların yapılması yanında, toksik yükü artıran besinlerin tüketiminin azaltılması kıymetlidir. Temel sebebin artan inflamasyon olduğunu düşünürsek, antiinflamatuar besinlerin tüketilmesi değer kazanmaktadır. Kâfi Omega-3 alımı, zerdeçal ve zencefil ile yemeklerin zenginleştirilmesi, quersetin ve flavinoidllerden güçlü meyve ve sebzelerin tüketilmesi gereklidir. Bedende inflamasyonu tetikleyen glüten ve süt eserleri başta olmak üzere, rafine şeker ve yapay tatlandırıcılar, işlenmiş etler, trans yağlar ve omega-6 içeren bitkisel yağlar tüketilmemelidir. Kâfi dozlarda vitamin D ve K2 desteği alınması kalsiyumun barsaklardan emilmesi ve kemikte oturması için kaidedir. Tip 2 kollajenden varlıklı besinler (kemik suyu, balık, tavuk, yumurta) tüketilmelidir. Ayrıyeten vitamin C eksikliğinde kollajenler içindeki çapraz bağlar oluşamaz, sentez baskılanır, sağlamlığı azalır.”