“Sonunda bir gün konuştum. Son iki kızımız, beş aylık ikiz kızlarımız Clelia ve Caterina ile ilgili duruşmada hakimlere şunları söyledik: Kızlarımız için riskin sadece anneyi değil, aynı zamanda iki kişiyi de kaybetme riski olduğunu hatırlatmak isterim. Kardeşler” . Elisa Barbugyan o bir anne ve Sara Quinto dört çocuktan oluşan: Carlo, Cesare ve ikizler Clelia ve Caterina, yaşları sekiz ile beş ay arasında değişen çocuklardan oluşan küçük bir ordu. Kendisi, iki annenin çift soyadını taşıyan çocukların doğum belgesine Padua savcılığı tarafından itiraz edilen 35 anne çiftten biri. Padua mahkemesi tarafından yapılan itiraz reddedildi. Elisa: “Bunun sadece başlangıç olduğunu biliyoruz ama bu cümle bir mutluluk patlamasıydı”.
Elisa bu ayları nasıl yaşadın?
“Zordu, büyük bir gerilimdi, neyse ki tüm anneler arasındaki dayanışma sayesinde hafifletildi. Sara ve benim için daha da yorucuydu çünkü üç duruşmamız vardı. İkizler için olan sonuncudan sonra, en büyük oğlumuz Carlo bize şunu sordu: Clelia ve Caterina hâlâ benim kız kardeşlerim mi?”.
Kim sana yakındı?
“Millet. Ben bir hemşireyim ve meslektaşlarım bu haberi duyar duymaz bölümümüzde küçük bir parti düzenlediler. Carlo ve Cesare'nin öğretmenleri de okula geldiğimde bana mutlulukla sarıldılar. Toplum bizimle, hukuk ve parlamento da bizimle. geç.”
Duruşmalar sırasında neler hissettiniz?
“Başlangıçta çok kötüydü. Çocuklarımızın kaderinin, onlara isim vermeden, sanki bir sayıymış gibi bu kadar soğukkanlılıkla belirlenebilmesine şaşırdık. Ama bir gün konuşmayı başardık. İçimizden birinin hayatından silinmesi durumunda dört çocuğumuzun ödeyeceği bedeli hatırladık. Çocuklarımızın hepsi aynı DNA'ya sahip çünkü aynı donörün spermiyle doğdular.”
Artık Savcılığın veya İçişleri Bakanlığının Padua mahkemesine itiraz etmesinden mi korkuyorsunuz?
«Açıkçası evet. Belki de duruşmanın başında bunun bize karşı bir haçlı seferi olmayacağını bize bildirmek isteyen savcıdan değil. Ama ne yazık ki itiraz İçişleri Bakanlığı'ndan gelebilir. Bu sadece birkaç hafta önce Milano'da zaten yaşandı. İklimin elverişsiz olduğunu biliyoruz ama çocuklarımızın iyiliği için iyimser olmalıyız.”
Dört çocuk, büyük cesaret
“Büyük bir sevinç ve hiç bitmeyen günler. Veneto'nun en büyük gökkuşağı ailesi olduğumuzu sık sık söylüyorum. Doğum oranını artırdığımız için bize ikramiye vermeliler ama bunun yerine devlet çocuklarımızı cezalandırmak istiyor”
Elisa bu ayları nasıl yaşadın?
“Zordu, büyük bir gerilimdi, neyse ki tüm anneler arasındaki dayanışma sayesinde hafifletildi. Sara ve benim için daha da yorucuydu çünkü üç duruşmamız vardı. İkizler için olan sonuncudan sonra, en büyük oğlumuz Carlo bize şunu sordu: Clelia ve Caterina hâlâ benim kız kardeşlerim mi?”.
Kim sana yakındı?
“Millet. Ben bir hemşireyim ve meslektaşlarım bu haberi duyar duymaz bölümümüzde küçük bir parti düzenlediler. Carlo ve Cesare'nin öğretmenleri de okula geldiğimde bana mutlulukla sarıldılar. Toplum bizimle, hukuk ve parlamento da bizimle. geç.”
Duruşmalar sırasında neler hissettiniz?
“Başlangıçta çok kötüydü. Çocuklarımızın kaderinin, onlara isim vermeden, sanki bir sayıymış gibi bu kadar soğukkanlılıkla belirlenebilmesine şaşırdık. Ama bir gün konuşmayı başardık. İçimizden birinin hayatından silinmesi durumunda dört çocuğumuzun ödeyeceği bedeli hatırladık. Çocuklarımızın hepsi aynı DNA'ya sahip çünkü aynı donörün spermiyle doğdular.”
Artık Savcılığın veya İçişleri Bakanlığının Padua mahkemesine itiraz etmesinden mi korkuyorsunuz?
«Açıkçası evet. Belki de duruşmanın başında bunun bize karşı bir haçlı seferi olmayacağını bize bildirmek isteyen savcıdan değil. Ama ne yazık ki itiraz İçişleri Bakanlığı'ndan gelebilir. Bu sadece birkaç hafta önce Milano'da zaten yaşandı. İklimin elverişsiz olduğunu biliyoruz ama çocuklarımızın iyiliği için iyimser olmalıyız.”
Dört çocuk, büyük cesaret
“Büyük bir sevinç ve hiç bitmeyen günler. Veneto'nun en büyük gökkuşağı ailesi olduğumuzu sık sık söylüyorum. Doğum oranını artırdığımız için bize ikramiye vermeliler ama bunun yerine devlet çocuklarımızı cezalandırmak istiyor”