Güney Afrika’da Nelson Mandela her yerde. Ülkenin para birimi onun gülen yüzünü taşıyor, en az 32 sokağa onun adı veriliyor ve neredeyse iki düzine heykel onun benzerliğinde geçiş halindeki bir ülkeyi izliyor.
Her yıl doğum günü olan 18 Temmuz’da Güney Afrikalılar, Bay Mandela’nın apartheid karşıtı olarak ülkeye adadığı 67. yıl onuruna 67 dakika gönüllü olarak – okulları boyamak, battaniye örmek veya şehir parklarını temizlemek – Mandela Günü’nü kutluyor. çoğu parmaklıklar ardında olmak üzere lider olarak görev yaptı.
Ancak ölümünden on yıl sonra tutumlar değişti. Mandela’nın hapisten çıktıktan sonra liderliğini yaptığı parti, Afrika Ulusal Kongresi, apartheid rejiminin yıkılmasından sonraki ilk serbest seçimlerde göreve geldiği 1994’ten bu yana ilk kez mutlak çoğunluğunu kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya. Yolsuzluk, beceriksizlik ve elitizm ANC’yi lekeledi
ANC’nin ülke genelinde teşvik ettiği Bay Mandela imajı, bazıları için kahramandan günah keçisine dönüştü.
Ofentse Thebe, çalıştığı Johannesburg’daki adliyeye girdikten sonra, genç bir Bay Mandela’nın boksör kılığına girdiği 6 metrelik bir heykelin yanından geçiyor. “Yürüyen bir öfke topuna” dönüşme korkusuyla ona bakmaktan kasıtlı olarak kaçındığını söyledi.
22 yaşındaki Thebe, “En büyük Mandela hayranı değilim” dedi. “1994’te tüm Güney Afrikalılara özgürlük getirilmesi söz konusu olduğunda daha iyi müzakere edilebilecek birçok şey var.”
Ekonomiye yönelik en büyük eleştirilerinden biri işsizliği. 15 ila 34 yaşları arasındaki Güney Afrikalılar arasında işsizlik oranı yüzde 46’dır. Bay Thebe gibi milyonlarca kişi daha eksik istihdam ediliyor. Üniversite düzeyinde bilgisayar bilimi okudu ve hiç mezun olmadı. Bulabildiği en iyi iş, mahkeme görevlilerine cenaze sigortası satmaktı.
Mermer sütunlar ve solma tabelaları olan mahkeme salonlarından oluşan labirent, şehir genelindeki su kıtlığı nedeniyle kısa süre önce kapatıldı. Günler önce adliye elektrik kesintisi nedeniyle kapatıldı. Ülke genelinde elektrik kesintileri olağandır.
Geleceğe olan inanç çöker. Ülkenin en son İnsan Bilimleri Araştırma Konseyi anketine göre, 2021 itibarıyla Güney Afrikalıların yüzde 70’i ülkenin yanlış yönde ilerlediğini söyledi. 2010’da yüzde 49’du. Sadece yüzde 26 hükümete güvendiğini söyledi, 2005’te yüzde 64’ten büyük bir düşüş.
Çoğu yerde, Bay Mandela’nın adı bu başarısızlıklarla değil, adaletsizliğe karşı kazanılan zaferle ilişkilendirilir. Washington’dan Havana’ya ve Pekin’den Nanterre, Fransa’ya Mandela heykelleri, caddeleri veya meydanları var. Bu hafta Güney Afrika hükümeti, Güney Afrika’nın Doğu Cape eyaletindeki atalarının evi Qunu’da başka bir anıtın açılışını yapmayı planlıyor.
Ancak yeni Mandela anıtının haberi sosyal medya akışına düştüğünde, 22 yaşındaki bir araştırmacı ve gelecek vadeden bir film yapımcısı olan Onesimo Cengimbo gözlerini devirdi.
Bayan Cengimbo, “Belki yaşlılar hala alıyor ama biz almıyoruz” dedi. “Aslında seçimlerde farklı bir şey yapmamaları, sadece Mandela’nın yüzünü tekrar göstermeleri biraz sinir bozucu oluyor.”
Apartheid’den çalkantılı geçiş sırasında, beyaz olmayan çocuklara aileleri tarafından Bay Mandela’nın özgürlükleri için savaşan birçok liderden sadece biri olduğu söylendi. Ancak 1990’da hapishaneden muzaffer bir şekilde serbest bırakıldıktan, dünyayı dolaştıktan ve ülkeyi demokrasiye yönlendirdikten sonra, eşsiz bir kahraman oldu.
Oyun alanında çocuklar ip atlayıp şarkı söylediler: “Uzaktan gri saçlı bir adam geliyor, adı Nelson Mandela.”
Huzurunda bulunma fırsatı bulanlar üzerinde silinmez bir izlenim bıraktı.
Selinah Papo, Sheraton Pretoria Hotel’in bodrum katındaki personel alanında, 2004 yılında Bay Mandela’nın siyah beyaz bir resmini bulana kadar VIP konukların fotoğraflarından oluşan bir duvarı taradı.
Bayan Papo sırıtarak, “Sanki altın gibiydi,” dedi. Yaklaşık 20 yıl önce, Bay Mandela’yı lobide bir övgü şarkısıyla karşılayan bir grup ev sahibinin arasında olduğunu söyledi. Anıları hâlâ o kadar canlıydı ki, şarkı söylemeye başladı ve iki adımlık küçük bir dans yaptı.
45 yaşındaki Bayan Papo, Bay Mandela’nın altın çağını yaşadı. Uluslararası otel zincirleri Güney Afrika’ya döndükçe otel endüstrisinde yükseldi. Yazışma yoluyla öğrendi, kardeşlerine okul aracılığıyla destek oldu ve sonunda bir zamanlar sadece beyazların yaşadığı bir banliyöde bir ev satın aldı.
Bugün, boğucu yaşam maliyeti ve tekrarlayan elektrik kesintileri, Güney Afrika hakkındaki iyimserliğini azalttı, ancak kahramanını suçlamıyor.
Arkasından gelenler düzeltmeliydi” dedi.
Bay Mandela’nın bazı anıtları bile zor zamanlar geçirdi. Johannesburg’da paslı raylarda mahsur kalan düzinelerce trenin üzerinden onun adını taşıyan bir köprü, soyguncular için bir sıcak nokta. Güney Afrika’nın başkenti Pretoria’da bulunan, ülkenin en yüksek Mandela anıtı olan 9 metrelik bronz heykelin tabanında bir çatlak açılmaya başlıyor.
Kasvetli bir kış sabahı, Desire Vawda bir grup Güney Koreli turistin anıtın yanında fotoğraf çekmesini izledi. Ödenmeyen burslar ve öğrenim ücretleri üzerindeki protestoların üniversite kampüsünün kapatılmasına yol açmasının ardından zaman öldürdüğünü söyledi.
17 yaşındaki Bay Vawda, Mandela’yı yalnızca ders kitaplarından ve filmlerden tarihsel bir figür olarak tanıyan bir nesle ait.
Onun için Mandela’nın apartheid’i sona erdirme mücadelesi takdire şayandı. Ancak siyah ve beyaz Güney Afrikalılar arasındaki geniş ekonomik uçurum, gelecek yıl ilk kez oy kullanacağı zaman onu meşgul edecek dedi.
Bay Vawda, “Beyaz insanlara isyan etmedi” dedi. “İntikam alırdım.”
Asemahle Gwala, sahil kasabası Gqeberha’daki Nelson Mandela Üniversitesi kütüphanesinin dışında, öğrenciyken Mandela’nın gerçek boyutlu bir heykelinin yanındaki bir bankta saatlerce oturduğunu söyledi. Öğrenciler heykelin kucağına oturur ya da heykeli giysi ve rujla süslerlerdi.
Şimdi 26 yaşında olan Bay Gwala, bunu Mandela’nın ticari bir marka olarak değil, bir insan olduğunu hatırlattığını söyledi.
Güney Afrikalıların, onu bir heykel ve anıt olarak değil, “sadece dünyasını değiştirmek isteyen bir insan” olarak görebilseler, Mandela ile artık daha fazla özdeşleşeceklerini söyledi.
Her yıl doğum günü olan 18 Temmuz’da Güney Afrikalılar, Bay Mandela’nın apartheid karşıtı olarak ülkeye adadığı 67. yıl onuruna 67 dakika gönüllü olarak – okulları boyamak, battaniye örmek veya şehir parklarını temizlemek – Mandela Günü’nü kutluyor. çoğu parmaklıklar ardında olmak üzere lider olarak görev yaptı.
Ancak ölümünden on yıl sonra tutumlar değişti. Mandela’nın hapisten çıktıktan sonra liderliğini yaptığı parti, Afrika Ulusal Kongresi, apartheid rejiminin yıkılmasından sonraki ilk serbest seçimlerde göreve geldiği 1994’ten bu yana ilk kez mutlak çoğunluğunu kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya. Yolsuzluk, beceriksizlik ve elitizm ANC’yi lekeledi
ANC’nin ülke genelinde teşvik ettiği Bay Mandela imajı, bazıları için kahramandan günah keçisine dönüştü.
Ofentse Thebe, çalıştığı Johannesburg’daki adliyeye girdikten sonra, genç bir Bay Mandela’nın boksör kılığına girdiği 6 metrelik bir heykelin yanından geçiyor. “Yürüyen bir öfke topuna” dönüşme korkusuyla ona bakmaktan kasıtlı olarak kaçındığını söyledi.
22 yaşındaki Thebe, “En büyük Mandela hayranı değilim” dedi. “1994’te tüm Güney Afrikalılara özgürlük getirilmesi söz konusu olduğunda daha iyi müzakere edilebilecek birçok şey var.”
Ekonomiye yönelik en büyük eleştirilerinden biri işsizliği. 15 ila 34 yaşları arasındaki Güney Afrikalılar arasında işsizlik oranı yüzde 46’dır. Bay Thebe gibi milyonlarca kişi daha eksik istihdam ediliyor. Üniversite düzeyinde bilgisayar bilimi okudu ve hiç mezun olmadı. Bulabildiği en iyi iş, mahkeme görevlilerine cenaze sigortası satmaktı.
Mermer sütunlar ve solma tabelaları olan mahkeme salonlarından oluşan labirent, şehir genelindeki su kıtlığı nedeniyle kısa süre önce kapatıldı. Günler önce adliye elektrik kesintisi nedeniyle kapatıldı. Ülke genelinde elektrik kesintileri olağandır.
Geleceğe olan inanç çöker. Ülkenin en son İnsan Bilimleri Araştırma Konseyi anketine göre, 2021 itibarıyla Güney Afrikalıların yüzde 70’i ülkenin yanlış yönde ilerlediğini söyledi. 2010’da yüzde 49’du. Sadece yüzde 26 hükümete güvendiğini söyledi, 2005’te yüzde 64’ten büyük bir düşüş.
Çoğu yerde, Bay Mandela’nın adı bu başarısızlıklarla değil, adaletsizliğe karşı kazanılan zaferle ilişkilendirilir. Washington’dan Havana’ya ve Pekin’den Nanterre, Fransa’ya Mandela heykelleri, caddeleri veya meydanları var. Bu hafta Güney Afrika hükümeti, Güney Afrika’nın Doğu Cape eyaletindeki atalarının evi Qunu’da başka bir anıtın açılışını yapmayı planlıyor.
Ancak yeni Mandela anıtının haberi sosyal medya akışına düştüğünde, 22 yaşındaki bir araştırmacı ve gelecek vadeden bir film yapımcısı olan Onesimo Cengimbo gözlerini devirdi.
Bayan Cengimbo, “Belki yaşlılar hala alıyor ama biz almıyoruz” dedi. “Aslında seçimlerde farklı bir şey yapmamaları, sadece Mandela’nın yüzünü tekrar göstermeleri biraz sinir bozucu oluyor.”
Apartheid’den çalkantılı geçiş sırasında, beyaz olmayan çocuklara aileleri tarafından Bay Mandela’nın özgürlükleri için savaşan birçok liderden sadece biri olduğu söylendi. Ancak 1990’da hapishaneden muzaffer bir şekilde serbest bırakıldıktan, dünyayı dolaştıktan ve ülkeyi demokrasiye yönlendirdikten sonra, eşsiz bir kahraman oldu.
Oyun alanında çocuklar ip atlayıp şarkı söylediler: “Uzaktan gri saçlı bir adam geliyor, adı Nelson Mandela.”
Huzurunda bulunma fırsatı bulanlar üzerinde silinmez bir izlenim bıraktı.
Selinah Papo, Sheraton Pretoria Hotel’in bodrum katındaki personel alanında, 2004 yılında Bay Mandela’nın siyah beyaz bir resmini bulana kadar VIP konukların fotoğraflarından oluşan bir duvarı taradı.
Bayan Papo sırıtarak, “Sanki altın gibiydi,” dedi. Yaklaşık 20 yıl önce, Bay Mandela’yı lobide bir övgü şarkısıyla karşılayan bir grup ev sahibinin arasında olduğunu söyledi. Anıları hâlâ o kadar canlıydı ki, şarkı söylemeye başladı ve iki adımlık küçük bir dans yaptı.
45 yaşındaki Bayan Papo, Bay Mandela’nın altın çağını yaşadı. Uluslararası otel zincirleri Güney Afrika’ya döndükçe otel endüstrisinde yükseldi. Yazışma yoluyla öğrendi, kardeşlerine okul aracılığıyla destek oldu ve sonunda bir zamanlar sadece beyazların yaşadığı bir banliyöde bir ev satın aldı.
Bugün, boğucu yaşam maliyeti ve tekrarlayan elektrik kesintileri, Güney Afrika hakkındaki iyimserliğini azalttı, ancak kahramanını suçlamıyor.
Arkasından gelenler düzeltmeliydi” dedi.
Bay Mandela’nın bazı anıtları bile zor zamanlar geçirdi. Johannesburg’da paslı raylarda mahsur kalan düzinelerce trenin üzerinden onun adını taşıyan bir köprü, soyguncular için bir sıcak nokta. Güney Afrika’nın başkenti Pretoria’da bulunan, ülkenin en yüksek Mandela anıtı olan 9 metrelik bronz heykelin tabanında bir çatlak açılmaya başlıyor.
Kasvetli bir kış sabahı, Desire Vawda bir grup Güney Koreli turistin anıtın yanında fotoğraf çekmesini izledi. Ödenmeyen burslar ve öğrenim ücretleri üzerindeki protestoların üniversite kampüsünün kapatılmasına yol açmasının ardından zaman öldürdüğünü söyledi.
17 yaşındaki Bay Vawda, Mandela’yı yalnızca ders kitaplarından ve filmlerden tarihsel bir figür olarak tanıyan bir nesle ait.
Onun için Mandela’nın apartheid’i sona erdirme mücadelesi takdire şayandı. Ancak siyah ve beyaz Güney Afrikalılar arasındaki geniş ekonomik uçurum, gelecek yıl ilk kez oy kullanacağı zaman onu meşgul edecek dedi.
Bay Vawda, “Beyaz insanlara isyan etmedi” dedi. “İntikam alırdım.”
Asemahle Gwala, sahil kasabası Gqeberha’daki Nelson Mandela Üniversitesi kütüphanesinin dışında, öğrenciyken Mandela’nın gerçek boyutlu bir heykelinin yanındaki bir bankta saatlerce oturduğunu söyledi. Öğrenciler heykelin kucağına oturur ya da heykeli giysi ve rujla süslerlerdi.
Şimdi 26 yaşında olan Bay Gwala, bunu Mandela’nın ticari bir marka olarak değil, bir insan olduğunu hatırlattığını söyledi.
Güney Afrikalıların, onu bir heykel ve anıt olarak değil, “sadece dünyasını değiştirmek isteyen bir insan” olarak görebilseler, Mandela ile artık daha fazla özdeşleşeceklerini söyledi.