Her şey planlandığı gibi gitseydi, şarkıcı-söz yazarı Baaba Maal’ın kuzey iç bölgelerden Senegal’in başkentine taşınması farklı bir şekilde, özellikle de hukuk diplomasıyla sonuçlanacaktı. Bir çift heykel sanki işaretmiş gibi sertçe ona bakarken, “Dakar’a ilk geldiğimde üniversitede okumam gerekiyordu çünkü ailemin isteği buydu” dedi.
Onu “Black Panther” ve “Black Panther: Wakanda Forever” film müziklerinden tanıyan hayranlar için “Wakanda’nın sesi” olan Bay Maal ile Dakar’daki Siyah Medeniyetler Müzesi’nde tanıştım. Galerileri dolaşırken, yağmalanan Afrika hazinelerini geri getirme çabaları ve “gençlerin sanata ilgi duymasını sağlama” gücü nedeniyle burayı sevdiğini anlattı. Şimdi 70 yaşında, kendisinin de sanatsal bir genç olduğunu hatırlıyor. “İçimde gerçekten çok güçlü olan şey -şarkıcı olmak, sanatçı olmak- Dakar’a geldiğimde ortaya çıktı” dedi. “Sanatçı olmak isteseydim, ‘Kariyerime burada başlayacağım’ derdim.”
Böylece ebeveynlerinin planı işe yaradı ama kendisininki gayet iyi işledi. Yalnızca bu yıl, 14. stüdyo albümü “Being”i büyük beğeni topladı, kar amacı gütmeyen Nann-K’nin çalışmalarının devamı olan Birleşmiş Milletler Çölleşmeyle Mücadele Sözleşmesi’nin iyi niyet elçisi oldu ve sanat hazırlıklarına başladı. ve Aralık ayı başlarında kültür Blues du Fleuve festivali. Hâlâ sık sık seyahat etse de, “Dakar’ın her zaman işime başlayacağım, turlarıma hazırlanacağım ve geri döneceğim yer olmasını istedim.”
İtiraz açıktı. Dakar’a taşındığından beri şehir ünlü bienaller ve moda haftaları düzenlemişti. Ve durduğumuz caddenin sadece küçük bir kısmında sadece müze değil, aynı zamanda Grand Théâtre National ve restore edilmiş Art Nouveau banliyö tren istasyonu da bulunuyordu. Hip-hop sanatçılarının artık binlerce genci açık hava performanslarına çektiği bir noktaya işaret ederek, “Bu yeni bir dinamik” dedi. Enerjinin tadını çıkararak şunları ekledi: “Sık sık buradan geçiyorum, arabanın camını açıyorum, trenden inen insanlara bakıyorum ve kendi kendime ‘Evet, işte böyle bir Senegal görmek istiyorum’ diyorum.”
İşte Dakar ve çevresinde en sevdiği beş yer.
1. Daniel Sorano Ulusal Tiyatrosu
1965 yılında Senegal’in ilk cumhurbaşkanı şair-filozof Léopold Sédar Senghor tarafından açılışı yapılan tiyatrodan Bay Maal, “Geleneği canlı görmeyi seviyorum” dedi. “Ve gelenek hala orada; ulusal bale, lirik topluluk, birçok geleneksel Afrika müziği.” Tiyatronun ruhunu da çok seviyor: “Uzun zaman önce aramızdan ayrılan ve Senegalliler için çok şey ifade eden tüm sanatçıların portrelerini görebilirsiniz.”
Spor tutkunu olsun ya da olmasın, tüm müzikseverler, şarkı söylemenin ve davul çalmanın aksiyona eşlik ettiği bu futbol ve güreş stadyumunda maç yapmaktan keyif alacak. Bay Maal’ın ulusal spor olan güreşe özel bir düşkünlüğü var. “Bu sadece sporun kendisi değil; “Dramalar, şarkıcılar, kostümler, güreşin etrafındaki tüm kültür bu” dedi. Amadou Barry aynı zamanda Bay Maal’in sevilen tecrübeli bir sanatçı olduğu bir müzik mekanıdır. Bu banliyö stadyumunu ziyaret etmek için bir rehbere ihtiyacınız olabilir.
Bay Maal, Toubab Dialaw banliyösünde, Dakar’ın yaklaşık bir saat dışında, huzur veren sakinliğin hakim olduğu, tamamı sazdan kubbeler, mozaik kemerler ve begonvil çiçeklerinden oluşan bu rüya gibi otel için “Arkadaşlar geldiğinde, kalmak onların en sevdiği yer burasıdır” dedi. Okyanus ve şehir ışıklarının manzarası onun ikonik şarkısı “Dakar Moon”a ilham kaynağı oldu. Ayrıca, her haftanın sonundaki gösterilere herkesin katılabileceği yakındaki Afrika dans enstitüsü École des Sables’i de tavsiye ediyor.
4. Soumbedioune Balıkçı Plajı ve Pazarı
Bay Maal bir sanatçı olduğu kadar, doğuştan da “Ben bir balıkçıyım” dedi. Ve onun bu köklerle en sevdiği yerel bağlantı, plajın ve pazarın “hayat, gürültü ve enerji dolu olduğu – tüm teknelerin sabah erkenden yola çıktığı, onları okyanustan çeken gençlerin ve kadınların onları beklediği” Soumbedioune’dir. balıkları pazarlarda sat.”
Kıyıdan 25 dakika uzakta, Gorée Adası’ndaki sömürge döneminden kalma bir malikanenin parçası olan ve otele dönüştürülen bu restoran hakkında Bay Maal, “Çok güzel ve sahibi, insanları doyurmayı seven bir arkadaşının sahibi” dedi. “Fatmata” adlı şarkısı, mutfağında thieboudienne (balık, otlu domates sosu ve pilav), kaldou (sarımsaklı balık ve pilav) ve c’est bon (soğan soslu ızgara balık ve deniz ürünleri) olan restoran sahibine ithaf edilmiştir. . Ve UNESCO listesinde yer alan, masmavi sularla çevrili Gorée Adası, köleliğin dehşetinin bir kanıtı olan Maison des Esclaves gibi her ziyaretçinin mutlaka ziyaret etmesi gereken bir adadır. Adanın güzelliği ve vahşeti kesinlikle birbirine zıt gibi görünse de, Bay Maal’e göre, “çok zor, çok üzücü deneyimlerden yola çıkıp sonuçta bir umut olduğunu, bir ışık olduğunu ve bundan bir şeyler inşa edebileceğimizi görebilirsiniz.” .”
Onu “Black Panther” ve “Black Panther: Wakanda Forever” film müziklerinden tanıyan hayranlar için “Wakanda’nın sesi” olan Bay Maal ile Dakar’daki Siyah Medeniyetler Müzesi’nde tanıştım. Galerileri dolaşırken, yağmalanan Afrika hazinelerini geri getirme çabaları ve “gençlerin sanata ilgi duymasını sağlama” gücü nedeniyle burayı sevdiğini anlattı. Şimdi 70 yaşında, kendisinin de sanatsal bir genç olduğunu hatırlıyor. “İçimde gerçekten çok güçlü olan şey -şarkıcı olmak, sanatçı olmak- Dakar’a geldiğimde ortaya çıktı” dedi. “Sanatçı olmak isteseydim, ‘Kariyerime burada başlayacağım’ derdim.”
Böylece ebeveynlerinin planı işe yaradı ama kendisininki gayet iyi işledi. Yalnızca bu yıl, 14. stüdyo albümü “Being”i büyük beğeni topladı, kar amacı gütmeyen Nann-K’nin çalışmalarının devamı olan Birleşmiş Milletler Çölleşmeyle Mücadele Sözleşmesi’nin iyi niyet elçisi oldu ve sanat hazırlıklarına başladı. ve Aralık ayı başlarında kültür Blues du Fleuve festivali. Hâlâ sık sık seyahat etse de, “Dakar’ın her zaman işime başlayacağım, turlarıma hazırlanacağım ve geri döneceğim yer olmasını istedim.”
İtiraz açıktı. Dakar’a taşındığından beri şehir ünlü bienaller ve moda haftaları düzenlemişti. Ve durduğumuz caddenin sadece küçük bir kısmında sadece müze değil, aynı zamanda Grand Théâtre National ve restore edilmiş Art Nouveau banliyö tren istasyonu da bulunuyordu. Hip-hop sanatçılarının artık binlerce genci açık hava performanslarına çektiği bir noktaya işaret ederek, “Bu yeni bir dinamik” dedi. Enerjinin tadını çıkararak şunları ekledi: “Sık sık buradan geçiyorum, arabanın camını açıyorum, trenden inen insanlara bakıyorum ve kendi kendime ‘Evet, işte böyle bir Senegal görmek istiyorum’ diyorum.”
İşte Dakar ve çevresinde en sevdiği beş yer.
1. Daniel Sorano Ulusal Tiyatrosu
1965 yılında Senegal’in ilk cumhurbaşkanı şair-filozof Léopold Sédar Senghor tarafından açılışı yapılan tiyatrodan Bay Maal, “Geleneği canlı görmeyi seviyorum” dedi. “Ve gelenek hala orada; ulusal bale, lirik topluluk, birçok geleneksel Afrika müziği.” Tiyatronun ruhunu da çok seviyor: “Uzun zaman önce aramızdan ayrılan ve Senegalliler için çok şey ifade eden tüm sanatçıların portrelerini görebilirsiniz.”
Spor tutkunu olsun ya da olmasın, tüm müzikseverler, şarkı söylemenin ve davul çalmanın aksiyona eşlik ettiği bu futbol ve güreş stadyumunda maç yapmaktan keyif alacak. Bay Maal’ın ulusal spor olan güreşe özel bir düşkünlüğü var. “Bu sadece sporun kendisi değil; “Dramalar, şarkıcılar, kostümler, güreşin etrafındaki tüm kültür bu” dedi. Amadou Barry aynı zamanda Bay Maal’in sevilen tecrübeli bir sanatçı olduğu bir müzik mekanıdır. Bu banliyö stadyumunu ziyaret etmek için bir rehbere ihtiyacınız olabilir.
Bay Maal, Toubab Dialaw banliyösünde, Dakar’ın yaklaşık bir saat dışında, huzur veren sakinliğin hakim olduğu, tamamı sazdan kubbeler, mozaik kemerler ve begonvil çiçeklerinden oluşan bu rüya gibi otel için “Arkadaşlar geldiğinde, kalmak onların en sevdiği yer burasıdır” dedi. Okyanus ve şehir ışıklarının manzarası onun ikonik şarkısı “Dakar Moon”a ilham kaynağı oldu. Ayrıca, her haftanın sonundaki gösterilere herkesin katılabileceği yakındaki Afrika dans enstitüsü École des Sables’i de tavsiye ediyor.
4. Soumbedioune Balıkçı Plajı ve Pazarı
Bay Maal bir sanatçı olduğu kadar, doğuştan da “Ben bir balıkçıyım” dedi. Ve onun bu köklerle en sevdiği yerel bağlantı, plajın ve pazarın “hayat, gürültü ve enerji dolu olduğu – tüm teknelerin sabah erkenden yola çıktığı, onları okyanustan çeken gençlerin ve kadınların onları beklediği” Soumbedioune’dir. balıkları pazarlarda sat.”
Kıyıdan 25 dakika uzakta, Gorée Adası’ndaki sömürge döneminden kalma bir malikanenin parçası olan ve otele dönüştürülen bu restoran hakkında Bay Maal, “Çok güzel ve sahibi, insanları doyurmayı seven bir arkadaşının sahibi” dedi. “Fatmata” adlı şarkısı, mutfağında thieboudienne (balık, otlu domates sosu ve pilav), kaldou (sarımsaklı balık ve pilav) ve c’est bon (soğan soslu ızgara balık ve deniz ürünleri) olan restoran sahibine ithaf edilmiştir. . Ve UNESCO listesinde yer alan, masmavi sularla çevrili Gorée Adası, köleliğin dehşetinin bir kanıtı olan Maison des Esclaves gibi her ziyaretçinin mutlaka ziyaret etmesi gereken bir adadır. Adanın güzelliği ve vahşeti kesinlikle birbirine zıt gibi görünse de, Bay Maal’e göre, “çok zor, çok üzücü deneyimlerden yola çıkıp sonuçta bir umut olduğunu, bir ışık olduğunu ve bundan bir şeyler inşa edebileceğimizi görebilirsiniz.” .”